Το δάσος του Αράκυνθου
   Κουμαριές, ερείκη, πουρνάρι είναι κυρίως

τα ξυλώδη δέντρα  που  συνθέτουν  την   καταπράσινη βλάστηση στις πλαγιές του Αράκυνθου σε υψόμετρο 550 -650 μέτρα.

        Από τα κυριότερα μελισσοκομικά φυτά

  (κουμαριά,ερείκη) ,κυρίως το  Φθινόπωρο  

μπορούν να φιλοξενήσουν πλήθος μελισσοσμηνών, μόνιμα  η μετακινούμενα.  

Πάνω από τα 600μ. συναντάμε ένα από τα
καλύτερα δρυοδάση της Ελλάδας ,πανέμορφο
πυκνό δάσος της πλατύφυλλης δρυός με μεγάλη
εμπορική αξία τόσο σαν ξυλεία ,όσο και σαν καυσόξυλα.
Στην διπλανή φωτογραφία  η Φθινοπωρινή
άποψη  του δάσους επιβεβαιώνει με τον καλύτερο
τρόπο την  απίστευτη  ομορφιά που  μπορεί ο  
επισκέπτης να συναντήσει είτε με πεζοπορία, η και με αυτοκίνητο οδηγώντας στους πολλούς
δασικούς, αλλά βατούς δρόμους που διαθέτει το βουνό.

 Στην κορυφογραμμή του βουνού σε απόσταση
τριών χιλιομέτρων  από  τους  οικισμούς  του χωριού,ανάμεσα σε πυκνό δάσος από καστανιές
και δρύς, βρίσκεται το Μοναστήρι του Αγίου
Γεωργίου. Πρόκειται για μεταβυζαντινό λιθόκτιστο μνημείο του 1696. Στη θέση του υπήρχε παλαιότερος ναός που καταστράφηκε
στις μάχες μεταξύ των μισθοφόρων των Βενετών και του αρματολού του Ξηρομέρου Μεϊντάνη.

                                                                                             

              Φούρνος  στο δάσος  κατασκευασμένος από τους υλοτόμους-δασεργάτες, οι οποίοι κατασκήνωναν μόνιμα του καλοκαιρινούς  κυρίως

μήνες ,για όσο χρονικό διάστημα  διαρκούσε η υλοτομία.

                                                                                            

Δεν λείπουν βέβαια τα διάφορα εικονίσματα και οι πάγκοι ξεκούρασης